Efekt miłosierdzia Pana i Władcy :)

W życiu statecznej kobiety (w tym wypadku mnie) przychodzi taki moment, że obiadu brak. Pan głodny, zły i w ogóle to bez kija nie podchodź; królik uporczywie stara się poniuchać każdy element, którego niuchać z założenia mu nie wolno, tylko po to, by choć na moment zwrócić moją uwagę i oderwać mnie od zajęć, które aktualnie mnie pochłaniają; pewna młoda Niewiasta zupełnie przypadkiem informuje o sprawach dość istotnych, acz bazujących na jej życie znacząco i zastanawiaj się babo cóż ona biedna ma uczynić. Nosz kurde, grunt to mieć wsparcie w najbliższych.

I wszystko byłoby równie różowo jak zwykle, gdyby nie fakt, że nawiedził mnie złowieszczy Zespół Napięć Przedmiesiączkowych. Nie wiem czy istnieje równie upierdliwy i niewychowany gość, jak ta paskudna menda. Nie dość, że wszystko boli i jeszcze dobrze Pan lewego cycuszka nie dotknie, a już prawy z bólu niemalże wyje żałośnie wtórując lewemu; to jeszcze takiego lenia jakiego mam, to nie miałam.

Na szczęście tak źle, to
jeszcze nie jest :) 

Bez bicia przyznam się, że Pan jutro ostatnie majtki z szuflady wyciągnie, a ja dzisiaj wyszłam z domu bez stanika z informacją dla siebie, że taaak - należy JAKIKOLWIEK wyprać. Że nie wspomnę już o stercie prania, która swą wysokością przewyższyła już pralkę i wszystko co na niej stoi. Od kilku dni żyjemy o bułeczkach drożdżowych (które tak poza tematem zrobiła moja mama) i kluskach z truskawkami i śmietaną - mój mięsożerny Pan z irytacją dziś stwierdził, że on to by takiego... em... steka skonsumował, co wyraźnie pokazuje poziom nadmiernego odizolowania od produktów mięsnych.

Przechodząc do meritum - jaki tego efekt?

Miłosierdzie Pana i Władcy sięgnęło zenitu, by stwierdzić:

- Od jutra bierzemy się za życiu i prostujemy wszystko. Od jedzenia zaczynając, na Twoim wykonywaniu poleceń kończąc. W nosie mam Twoją "wewnętrzną-boginie-seksu", może sobie siedzieć zamknięta ile jej się podoba, ale polecenia mają być wykonane, tak jak wykonane być powinny.

Z tego wielkiego stresu związanego z tym wiekopomnym wydarzeniem po powrocie do domu usunęłam wszystkie nowo powstałe zwierzątka z kuchennego blatu (kto by pomyślał, że zostawienie dwóch misek w zlewie z wodą może przynieść takie zaskakujące biologicznie efekty), posprzątałam wszystkie naczynia z pokoju i gdyby nie fakt, że dziś święto to pewnie wzięłabym się za odkurzanie. Ba! Pan dostał kolację w wersji smażonej, co od razu połechtało nieco Jego spracowane dniem dzisiejszym nerwy :)

Wniosek?

Czasem sama groźba pasa i palcata razem wziętych wystarczy, by poprawić podejście, samopoczucie i patrzenie na świat.