Wrzask świata

Świat na mnie wrzeszczy. Wrzeszczy: "NIE BIEEEGAAAAJ!!"

Od trzech dni schemat się powtarza. Wstaję rano, świeci piękne Słonko, wychodzę. W czasie wykładów robi się burza. Wychodzę z uczelni - leje. W deszczu biegać nie będę, bo pierwsze co to się przeziębię. Wsiadam więc do tramwaju w nadziei, że zanim dojadę do siebie, przestanie lać i wtedy pobiegam. Ale gdzie tam. Dopiero kiedy dojeżdżam to zaczyna rzucać prawdziwymi żabami :P W związku z czym robię niezbędne zakupy, i powłóczę nogami do domu. Kiedy już z ciężkimi siatami zaczynam wtaczać się na cholerne czwarte piętro, wychodzi Słońce. A kiedy po wstępnym odpoczynku jestem gotowa na powtórne wyjście na zewnątrz, zbierają się kolejne chmury i... Znów zaczyna się zabawa od początku.

I o ile nie robię tego dla przyjemności, to chciałabym wyglądać dla Pana atrakcyjnie... Chciałabym, by patrzył na mnie tak, jak wtedy kiedy mnie poznał... I osiągnę to! Jak tylko wygrzebie się z dołka... :/

Dziś przeskoczyłam pewną granicę jako Suka... Od zawsze w naszym związku działało to w ten sposób, że kiedy wpadałam w dołek, nic nie było w stanie zmusić mnie do jakiegokolwiek działania. Pan mógł stać nade mną w nieskończoność z kablem, i wcale nie sprawiało to, że wykonywałam jakiekolwiek działanie. Wręcz przeciwnie, do istniejącego zniechęcenia dochodziło poczucie porażki jako uległej, którego nie sposób było się pozbyć.

Dzisiejszy poranek?

- Wiesz... Jestem rozmontowana... Nie chce mi się dzisiaj wychodzić z łóżka... I w ogóle ruszać.
- Jakie masz wykłady?
- X i Y.
- To raczej powinnaś się tam pojawić, prawda?
- Na X na pewno. Y mogę sobie odpuścić...
- No właśnie - więc możesz się spóźnić te 10 minut, ale musisz iść <przytul>

Z mojej strony zapadła cisza. Jeszcze przez moment szwendałam się po domu, by za chwilę ubrać się i nawet nie czesząc włosów wyjść z domu...  Dzwonek:

"The whole univers was in a hot dense state
Then nearly fourteen bilion year ago expansion started. Wait... " 

- Hej, Michał pyta co z piątkiem.
- Spoko, jak dla mnie w porządku.
- Jesteś w domu?

Wyczuł w głosie lekki niepokój. Wiedziałam, że nie ma pojęcia czy wykonałam Jego polecenie...

- Nie... Siedzę w tramwaju.
- To dobrze. Nie odpisałaś mi, nie wiedziałem co w końcu zrobiłaś...

---

Jako ciekawostkę dodam, że czytając ostatnio sporo na temat zaburzeń zachowań i innych fobii, "zdiagnozowałam" u siebie już CO NAJMNIEJ 5 różnych schorzeń :D

Dodatkowo pochwalę się, że Pan zrewolucjonizował leczenie psychiatryczne:

- Wiesz... Ja Cie z tych Twoich "schorzeń" wyleczę. Kablem. Terapię możemy zacząć już dziś - co Ty na to??

Tia... Dobrze, że sam nie chce leczyć mi zębów :P