Brak zainteresowania Pana i sposób na zaspokojenie potrzeb emocjonalnych

- Ty się mną w ogóle już nie zajmujesz! (tak tak, nie ma to jak sobie poprowokować z wieczora :D)
- Tak, to porozmawiamy na ten temat jutro.
- Ale jak to jutro?!
- No jutro, kiedy wrócę z pracy.

No to należy się chwycić ostatniej deski ratunku. Czas wyciągnąć ciężką artylerię.

- A w ogóle to Ty mnie na pewno już nie kochasz!
- To też przedyskutujemy jutro.

I w ten oto sposób tyle z mojego wieczornego lania tyłka :P Nie udało się ;) I tak musiałam zaczekać do wczorajszego wieczoru czy mi się podobało czy nie.

Mój Pan w 95% przypadków dokładnie wie co myślę. Tak jak w opisanej sytuacji. Doskonale wiedział, że usiłuję go sprowokować, że nie jest to realnym wyrzutem a jedynie dziecinną zaczepką. Cholernie cenię sobie, że tak jest, choć dostrzegam również zagrożenie płynące z takiego układu.

Leżąc już w łóżku, po krótkiej (zbyt krótkiej) zabawie i orgazmie, po raz kolejny poczułam przemożną potrzebę posiadania czegoś, co będzie sprawiać że będę namacalnie czuć, że jestem Jego.

Bardzo często zdarzały się w naszym życiu momenty, że nie chciałam prowokować z jego strony żadnych działań. Nie byłam gotowa na "fizyczną" służbę. Nie chciałam seksu, ani tym bardziej bólu. Nawet przyjemności nie chciałam. Jedyne o czym marzyłam, to poczuć Jego władzę. Poczuć to, że mnie posiada i że nie ma rzeczy, która mogłaby mnie od niego oddzielić. Na pytanie "jak chciałabyś by to się odbywało?" nigdy nie potrafiłam odpowiedzieć - zresztą chyba nadal nie potrafię.

Czy to "coś", co miałoby przypominać mi o tym, że nie jestem bezpańska byłoby w stanie zaspokoić moje "potrzeby"? Być może. A może wcale nie ;)